At the end of October I return to Wales on my own. I stop first in Aberteifi for the Other Voices music fest, perching in Tresaith because all the hotels in Teifi-town are booked. I don't take any time off from work, instead keeping California hours from the coasts of Cymry. My mornings free, I head into work at 5pm and toil until 1am.

My reason for coming back is to attend two open days at as many universities, exploring the Welsh language programs at each. Bangor steals my heart immediately. Having only ever attended (and dropped out of) the mercenary halls of a 40 year old state university that was once a trade school, the 200 year old prifysgol with its hallowed halls of ancient-manuscript academia makes my stomach do backflips. The staff there are charming, tweed-blazer types, each with a half dozen or more books to their names. After attending the first open day, I visit several ancient tombs and community sites on Môn.

Later that week, after six days in Aberystwyth, it counters with a modern, scrappy vibe but no fewer bonafides. The staff there are published experts, too, but penning international policy and poetry alike. My main contact there sports a jedi lock, a trans-rights pin, and an anarchy t-shirt in Gaelic.

I leave the country with a sense of possibility and potential that I wouldn't have dared dream of.

Every time I visit Wales I am moved beyond belief at the beauty of the country. To me, born and raised on the high desert scrub of the American Southwest, the endless greenery of the British isles is literally jaw dropping. North and West Wales add a layer of ironclad clouds, swift moving storms, and crystal clear air to the mix that just lights up my senses.

Add my family connections to the palpable sense of history in every corner of the country and it just rears up like a tidal wave in my mind. While in Aberystwyth I visit the national archives and make such an incredible discovery that I spend a quarter of an hour quietly weeping in the cafeteria (a story for another time).

Ar ddiwedd mis Hydref, dw i’n dychwelyd i Gymru ar ben fy hun. Dw i’n stopio yn gyntaf yn Aberteifi ar gyfer gŵyl gerddoriaeth Other Voices, ac yn aros yn Nhresaith oherwydd bod pob gwesty yn Aberteifi wedi’u harchebu. Dw i ddim yn cymryd amser i ffwrdd o’r gwaith, ond yn cadw oriau Califfornia tra dw i ar arfordir Cymru. Mae’r boreau’n rhydd, ac wedyn dw i’n dechrau gweithio am bump o’r gloch gyda’r nos tan un o’r bore.

Fy rheswm am ddod yn ôl oedd mynychu dau ddiwrnod agored mewn cwpl o brifysgolion, ac archwilio’r rhaglenni Cymraeg ym mhob un. Mae Bangor yn cipio fy nghalon ar unwaith. Gan mai dim ond prifysgol wladwriaeth heb fawr o swyn bum i erioed wedi mynychu (ac yna rhoi’r gorau iddi), mae’r brifysgol ddwy ganrif oed, gyda’i neuaddau mawreddog o lawysgrifau hynafol ac academia glasurol, yn rhoi plisgyn oer i mi. Mae’r staff yno’n hynod o cyfeillgar — math o bobl siaced tweed, pob un gyda hanner dwsin neu ragor o lyfrau i’w henwau. Ar ôl y diwrnod agored cyntaf, dw i’n ymweld â sawl beddrod hynafol a safle cymunedol ar Fôn.

Yn ddiweddarach yr wythnos honno, ar ôl chwe diwrnod yn Aberystwyth, mae’r lle’n ateb gyda naws fwy modern a chrafog — ond dim llai o hygrededd. Mae’r staff yno’n arbenigwyr cyhoeddedig hefyd, yn ysgrifennu polisi rhyngwladol a barddoniaeth fel ei gilydd. Mae fy prif gyswllt yno’n gwisgo brêd Jedi, bathodyn hawliau traws, a chrys-T anarchaeth yn Wyddeleg.

Dw i’n gadael y wlad gyda theimlad o bosibilrwydd a photensial na fyddwn erioed wedi meiddio breuddwydio amdano.

Bob tro dw i’n ymweld â Chymru, dw i’n cael fy symud yn lân gan harddwch y wlad. I rywun fel fi, wedi’i eni a’i fagu yng ddifeithdiroedd sych yr American Southwest, mae’r gwyrddni diddiwedd yn ynysoedd Prydain yn hollol syfrdanol. Mae gogledd a gorllewin Cymru yn ychwanegu haen o gymylau trwm, stormydd cyflym, ac aer mor glir nes ei deimlo’n grisial — ac mae hyn i gyd yn tanio’r synhwyrau.

Pan ychwanegwch y cysylltiadau teuluol sydd gen i, a’r hanes gweladwy ym mhob cornel, mae’r cyfan fel ton enfawr yn codi yn fy meddwl. Tra yn Aberystwyth, dw i’n ymweld â’r archifau cenedlaethol ac yn gwneud darganfyddiad mor anhygoel nes dw i’n treulio chwarter awr yn wylo’n ddistaw yn y caffi (stori i’w hadrodd tro arall